Korku

Aşık olmaktan o kadar korkuyorum ki..
Sanki hayatımı mahvedicekmiş gibi geliyo bana.Ama bi yandan da onu öylesine istiyorum ki..
Uzun zamandır gerçekten sevildiğimi hissedemedim.Biraz değerli olmaya ihtiyacım var.Çoğu kişi bunu söyler " Kleo kasma kendini.Saçmalama biz varız.Ve sen inanılmaz değerli birisin.Hayatımızda sana sahip olduğumuz için o kadar mutluyuz ki.."
Umut dolu cümleler duymaktan bunaldım.Onlar da inanılmaz değerli dostlar,ben de belki öyleyim.Ama bu içini doldurmaya yetmiyo işte.Bu yüzden gördüğüm her ilgide kendimi kandırdım sanırım..
Savaşmak çok güç geliyor artık bana.Bişeyler için mücadele etmek beni çok yordu.Sonundaki zaferin mutluluğunu yaşayamamak ise darbelerin en büyüğü oldu.Hayatta birçok kez acı çektim.Her konuda canım yandı.. Ama bu aşk acısı daha bi feci.Hiç yaşamadım bilmiyorum.Ama önümde bu acıyı çekenlerden çok iyi biliyorum.Kimse kimseyi anlayamaz.Bende bir başkasının çektiği acıyı tam olarak anlayamam ama gördüklerim yetiyor..

Düşünüyorum da,bu kadar duygu yüklü yazılar,şiirler nasıl yazabiliyorum?? Hayatımda hiç aşık olmadım,çok sevdim belki evet ama sonunda hep " önümüzdeki maçlara bakalım dedim" ayrılık acısını aylar sonra sırf depresif olduğum için 3 gün ağladım ve sonra birisinden hoşlandığımın farkına vardım..

Acayip duygularım var benim.Belki de ruhsal bozukluğum var bilmiyorum.Ama sanki birisine bağlanırsam bütün hayatım sona ericekmiş gibi geliyo.Bütün herşey biticek.Yaşamaya çalıştığım o mutluluklarda sona ericek.Ama bi yandan da çektiğim acıların yerini gerçek mutluluk kaplıycak bütün uutsuzluklar rüzgarla birlikte uçup savrulcak..

Evet,birinden hoşlanıyorum belki 3 günlük belki 4.Ama ona aşık olmaktan çok korkuyorum..