Bugün bir karga gördüm siyah bulutların arasında tek başına uçuyordu..Çığlıkları hayata isyandı belli.Kendimi gördüm sanki onda.. Yapayalnız uçuyordu,birazdan gözyaşlarını kanatlarına dökecek bulutların üzerine doğru.Düşünmüyordu belki de,belki de sadece mutlu olmak istiyordu.Bu yüzden mavilik ardından döndü siyaha.. Yolu saptı belki de,sadece denemek istedi.Deneyip görmek istedi. Düşünmedi sonunu,açtı kanatlarını ve uçtu.. Çığlıklarını attı kendinisini önemsemeyen gökyüze..
Şimdi hangi ağaçta ya da hangi evin çatısında??Düşünüyor belki de onu terkeden diğer bütün kuşları.Düşünüyor,siyah olduğu için terkedilmesinin ne kadar acı olduğunu.Hissediyor yavaşça kanatlarının altından geçen rüzgarın sertliğini..Yarın bulmak için gezicek bütün Ankara'yı..Küçük bir ekmek parçası bulmak için çırpıcak kanatlarını.Mutsuzluğunu bir yenisi daha eklenecek.Karnının açlığı düşüncelerini kazıycak.O sadece bir karga diyecek çoğu insan.Umursamadan geçicek yanıbaşından.O ise ağlacak çöp kenarlarında.Ağlayacak insanların içinde.O kalabalık içinde yalnız olduğunun farkına varıcak.Güneş gözüne vururken,üşüycek yolunmuş tüylerinin altından çıkan bedeni.Üşüyecek gözyaşları..Üşeyecek kalbi..
Ben de bir kargayım şimdi.Siyahım maviliğin içinde.Sesimi kimse duymaz,duysada kulaklarını tıkar.Çünkü doğruyu söylerim ben.Benim sesim kendime göre güzeldir,yalan sevenlere ise büyük bir kirlilik.. Aptalım beni inkar edenlere.. Aptal bi kızım mutluluğu yalan sayanlara..Mutluyum ben aptallığımda..Küçük bir kargayım ben..Maviliğin içinde bir isim..Siyah bir karga sadece..Kargayım sadece..
