İstasyonda Ki Küçük Kız

İstasyonda küçük bir kız.Nereye gideceğini bilmeden büyük saatin altındaki bankta oturmuş bekler.O çalınan acı dolu düdüğü duyduğunda yüreği hoplar.Sanki kendi gidecekmiş gibi heyecanlanır küçük kalbi.Biraz burkulur yüreği.Aşıkların veda vaktiğinde olduğu gibi.Ama hemen küçük ayısını yanına otutturur."Gitme vakti" der ince sesiyle.Trenin acı dolu sireni duyullur oradan.Tren yavaş yavaş kalkar.Sanki önden biri onu zorla çekiyormuş gibi gitmeye başlar.Son vagona kadar bakar küçük kız.Trenin uzaklaşmasıyla beraber hayallerini süslemeye başlar.

Alice harikalar diyarına gider ilk başta.Alice le beraber dev mantarların altında koşmaya başlarlar.Mor kelebekler etrafını sarar.Aaa bi bakar kelebekler kocaamaan olmuş.Kelebeklerin kanatlarına binerler Alice'le beraber.Ninni gibi bir melodiyle beraber yemyeşil gözkyüzünde gezinirler.Ama artık gitme vakti gelmiştir.Rengarenk olan trenine geri döner."Şimdi sıra pamuk prensesi görmekte.Küsüyo sonra gitmezsem" der ayıcığına.Çuff çuff çufff... Küçücük avurtlarını şişirerek 'çufff çuuuff'..

Pamuk prensesn evinin önünde durur tren.Pamuk prenses kapıda onu karşılar.En sevdiği kurabiyenin kokusu trenin her tarafını kaplar.Immmm..Nefiss.. Ayıcığının elinden tutarak içeri kırmızı kulubenin içine girerler.Pamuk prenses ona çok güzel bembeyaz bir elbise dikmiştir.Hemen giymek ister küçük kız.Prenses ona yardımcı olur.Sımsıcak kurabiyelerini yerken pamuk prensese dün gördüğü kırmızı balonu anlatmaya başlar.Gitme vaktinin geldiğini görünce pamuk prenses onu trenine bindirir.Bembeyaz elbisesiyle ayıcığının elinden tutar.Koltuğuna oturur.Tekrar kalkmaya başlar tren.Çuuff çufff.. Prensese el sallar.Cücelerin eve doğru yürüdüklerini görür."Tühh.Şimdi darılcaklar bana" diye üzülür..

Peter Pan'ın düşler ülkesine doğru ilerlerken uyuyakalır küçük kız.Uyandığında üşümüş bir burnu ve yanında onu bekleyen küçük ayıcığı vardır.Yanında duran poşete bakar."Eyvah.Satamadım peçeteleri..Peter Pan'ı da ziyaret edemedim zaten" diye düşünürken sarhoş babası gelir uzaktan.Peçeteleri görür.Koca eliyle itiverir kızı yere."Pamuk Prenses küscek bana.Elbisesini kirlettim" diye düşünür ağlayan gözleriyle.O gözyaşları acıyan yüzüne değil,elbisesini kirletişinedir.Kalkar yerden üşüyen ayakları beton zemine tekrar basar.Adamın koca elleri kolunu kavramış onu çekiştirmektedir.Yürümeye başlarlar çıkışa doğru.Bir elinde ayıcığı istasyona geri bakar..Bir anda burkulmş suratında,nemli gözlerinde bir gülümseme belirir.Çünkü Peter Pan ona ordan el sallamaktadır..İşte bu gülüş dünyalara bedeldir..

Hayaller!

Acaba ben nasıl bir anne olurum diye düşündüm bugün.Düşüncek başka birşey bulamamış gibi bunu düşündüm..
Sınavın ortasında kalemimi ağzıma dayadım ve başladım hayalini kurmaya.Kötü bir anne olurdum sanırım dedim kendime.Zaten pek normal bi insan değilim,çocugumda beni örnek alır kesin.Kötü bi anne olurum dedim.Sonradan fikrim değişti"Saçmalama Kleo.Doğurduğundaa annelik içgüdüleri çok bastırır.Kesin bu hoppa hayattan vazgeçersin sen" diye düşünmeye başladım.Sonradan çocugumun okulunun ilk gününü hayal ettim.Beni 1.sınıftayken ilk gün okula götüren -her zaman ki gibi yine- abimdi.Annem ve babam çalışıyorlardı.Bana ayırıcak vakitleri bile yoktu.Gerçi kıymetini bilmemişim o zamanlar bu yalnızlığın.Babam emekli olduktan sonra evde kukuman kuşu gibi tünedi ya neyse..
Hayalime döndüm hemen geri.Çocuğumun bana herşeyini söylemesini isterim ben.Bu konuda ciddiyim yaptığı ve dersini aldığı hiç bi olayda ona kızmam.Çünkü ben de bi kamyon dolusu bokluklar yaptım.Ama aptal suptal hareketlerine devam ederse nasıl bağırırım ceza bile veririm.Şimdi bile arkadaşlarıma yapıyorum.Notları düşük geldiği anda başlıyorum yasak koymaya.Ama öyle bi baskı kuruyorum ki kesin başlıyo çalışmaya.Ee napıyım yoksa yaz okuluna kalcak hayta..
Tam kızımın ilk erkek arkadaşıyla tanışma gününü hayal etmeye başlamıştım ki,hoca beni dürttü ve sınava odaklanmamı söyledi.Bi baktım saate kalmış 10 dk.Battı balık yan gider dedim ve 1.sınavım 1 olduğu halde bunun da bok gibi geçtiğini içimden tekrarlayarak hocaya kağıdı verdim.Çıktım sınıftan gittim.Aklım doldu taştı hayallerle..Ama bu sefer gerçekleştirmek istediğim hayallerle..Hiçbirinin olamayacağını bilmek üzücü birşey..Ama ya olursa??