Yok Olan Umut.

sanırım kim olduğumu bilmiyorum..sadece bi fahişeymiş gibi hissediyorum kendimi.ruhunu satan bi fahişeyim sanki..

Her zaman kendimi kandırdım.Her bi adımımda bu sefer güzel olucak diye inandırdım kendimi.Aslında biliyordum da içten içe asla olamayacağını..
Pırıltılı hayaller gerçekleri alt üst etti.Her ilişkimde büyük bi hüsranla yıkılırken ben,onlar ise önceki günün güzelliğinin keyfini çıkarmakla meşguldüler.

Güzel sözler,güzel kokular,mum ışıkları,zarif danslar,tatlı dokunuşlar..Hepsi o kadar boyadı ki gözümü hayallerin içinde kayboldum.Rüyamlarımda yaşamaya başladım sanki,sadece bi rüyaydı sanki hayatım.Gerçeklere döndüğüm an acı çekmeye başladım..
Sevgi sadece bi uyuşturucu.Bedenine bir kez girsin,bir daha istersin..Onu elde etmek için her yolu denersin.Karşındakiler kimseyi umursamaz.Onlar,gecenin nasıl sonuçlanıcağına dair planlarıyla anlattığın her kelimeyi sanki ilk defa senden duyuyormuş gibi gözüne bakarak şaşırırlar..Büyülenirsin,sanki o senin hayatındaki melektir.Seni mutlu edicek olan melek..Her defasında inanırsın.O senin üstünü gözlerindeki hain pırıltıyla çıkarırken sense onun üstünü sadece kanatlarını görmek umuduyla çıkarırsın.Kanatlarını ararken uyuyakalırsın.Sabahsa herşey hüsran,kanatlarınını bulamamanın acısı yazdığı hoşçakal sözüyle bütünleşir sanki.Bütün sabahların acımaya başlar.Acıdıkça gözlerinden sızan gözyaşı değil umutlarındır.Akıp giden umutların..

Artık umut etmek istemiyorum.Herşeyiyle gerçekleri görmek istiyorum.Sadece gerçeklerin verdiği acıyı duymak istiyorum her yerimde.Her yönden acı çekmenin verdiği deri kalınlığını belki aşamaz o acılar..Ama yine de derinleşecektir bastığım her bi bıçak darbesiyle..

Umutlarım yok artık.Umut etmek yok benim için..